Vijf van vijf cent is meer dan een van een kwartje

Dit keer geen stukje over mijn al dan niet verre voorvaderen maar over een ijzige jeugdherinnering.

Vijf van vijf cent is meer dan een van een kwartje.

De wintertijd is ingegaan. De zomer is verleden tijd. Op deze wat sombere herfstdag gaan mijn gedachten gaan terug naar mijn jeugdjaren omstreeks 1950. Een tijd dat de zomers altijd mooi waren. Althans in mijn herinnering. En als het warm is verlang je ook als kind naar enige verkoeling. Vooral plaatselijke inwendige verkoeling in de vorm van een ijsje.

In mijn geboortedorp Sijbekarspel was geen ijsjeszaak. Als het meezat kwam er op een mooie zondag een ijsboer door het dorp die met luid belgeklingel zijn komst al van verre aankondigde. Met als gevolg onrust in de gezinnen met kinderen want welk kind heeft op zo’n dag géén trek in een ijsje.

Meestal kreeg ik van mijn moeder een stuiver of soms een dubbeltje in mijn handen gedrukt voor een ijsje. De ijsboer verkocht ook wafels met wel drie bolletjes ijs en een grote dot slagroom ertussen maar die kostten een kwartje en dat zat er thuis niet in.

Daar kon ik alleen ’s nachts van dromen. Maar soms worden dromen werkelijkheid. Op een mooie zomerdag kwam mijn opa bij mijn ouders op bezoek. Ik was aan het spelen met mijn vriendinnetje. (Ja, ik was er al vroeg bij, daarom ben waarschijnlijk laat getrouwd).

Opa was in een gulle bui en mijn vriendinnetje en ik kregen ieder een kwartje in onze handen gedrukt om een ijsje te kopen. Want al was er geen ijsjeszaak in ons dorp, in het nabijgelegen Opmeer was er wel één. Nu, dat stuk lopen hadden we er graag voor over.

Onderweg kregen we een geweldig idee. Als we nu eens geen wafel van een kwartje met 3 bolletjes kochten maar vijf ijsjes van 5 cent. Dan kreeg je vijf bolletjes ijs èn vijf hoorntjes. We liepen dan wel de slagroom mis maar daar stonden twee extra bolletjes ijs tegenover. Was het verbeelding dat de vrouw achter het loket wat vreemd keek toen we voor de vijfde keer wéér een ijsje van vijf cent kwamen halen?

Of we er daarna nog buikpijn van hebben gekregen weet ik niet meer. Maar die vijf ijsjes, met iedere keer een lekker knapperig hoorntje, die ben ik niet vergeten.

O ja, met dat vriendinnetje is het later niets geworden hoor, zij was katholiek en ik was eh, ‘niets’ zoals dat in die tijd gezegd werd.

De naam is Meckering.

Is het met dubbel ‘k’ of met ‘ck’?

De letter ‘c’ komt in de oude families Mekkering en Mekkring (bijna) alleen voor bij de voornamen. Zoals Lammechien en Christiaan hoewel bij de laatste de geboortenaam doorgaans Kristiaan was. En dan is er tegenwoordig nog een moderne versie van de oude voornaam Derk, namelijk Derck, Dee, ee, er, cee, ka. (in navolging van de beroemde rechercheur in de Baantjer boeken).

Zo af en toe, of bijna altijd, als ik mijn naam ergens voor moet opgeven is het. “kunt dat even spellen?” of “ is het met ‘ck’?. In dat laatste het geval dan antwoord ik wel eens met “nee met dubbel ‘k’, die met ‘ck’ is de rijke tak die in Amerika woont”. Een grapje overigens want, althans voor zover ik weet, woont er geen Meckering in Amerika. Of waar ook ter wereld. Toch heb ik een aantal jaren geleden gedacht er verre voorouders in Australië hebben gewoond met die familienaam.

Nadat ik een keer voor de grap als zoekwoord ‘Meckering’ ingetikt had op Google ontdekte ik namelijk dat op ongeveer 130 km ten oosten van Perth een stadje ligt met de naam, inderdaad, Meckering.

Een aantal decennia terug, om precies te zijn op 14 oktober 1968 om 10.59 AM werd Meckering wereldnieuws want het stadje en omgeving werd getroffen door een zware aardbeving van 6,9 op de schaal van Richter die een groot deel van de gebouwen deed instorten.

Ik dacht dat kan toch niet waar zijn dat een van mijn voorouders de stichter is geweest van dit stadje! Het is, helaas, niet waar.

De eerste vestigingen nabij het huidige Meckering vonden in 1887 plaats op circa drie kilometer ten noorden van de Beebering Hills.

Ene John Forrest gaf het toen nog naamloze gebied de naam Meckering. Net als veel andere steden in het West-Australië is de naam gebaseerd op de taal van de Aboriginals, de oorspronkelijke bewoners van Australië. Meckering betekent zoveel als ‘ plaats van water’ ofwel ‘maan in water.’ Enkele kilometers zuidelijk lag namelijk een bron die door de inlanders Koolbunine werd genoemd.

Toch heeft het niet veel gescheeld of er was in de stamboom van de families Mekkering en Mekkring ook de variant Meckering geweest.

De ongetrouwde kleindochter van de Duits/Nederlandse stamvader Harmannus Mäcke, Marchien Mekkring, een dochter van Harmannus’ zoon Gerrit die omstreeks 1820 de familienaam Mekkring aannam, kreeg namelijk twee kinderen van een onbekende vader.

In 1859 beviel ze in het Provinciale Stads en Academisch Ziekenhuis in Groningen van een zoon. Het kind werd bij de Burgerlijke Stand ingeschreven als Gerrit Meckering. In de geboorte akte staat Marchien Mekkring namelijk met de achternaam Meckering vermeld. In 1862 beviel Marchien in hetzelfde ziekenhuis van een dochter Roelfien die eveneens als Meckering werd ingeschreven.

Helaas overleden beide kinderen enkele jaren na hun geboorte. Maar als de zoon in leven was gebleven en was getrouwd had er nu misschien wel een Derck Meckering geleefd.

Mijn eerste.

 Mijn eerste,
Dit is mijn eerste blogje. Wie weet volgen er nog wel meer. Een van mijn hobby's is stamboomonderzoek naar mijn (verre voorvaderen) met de familienamen Mekkering. Mekkring en Mekkes. Deze stamboom telt inmiddels ruim 2000 namen.
Daarnaast ben ik een paar jaar geleden begonnen schrijven van boeken over mijn eigen stamreeks die voor wat betreft Nederland teruggaat tot halfweg de 18e eeuw.

De boeken die ik tot nu toe geschreven heb zijn:
Van Harmannus Mäcke naar Harmannus Mekkering. Verschenen in juni 2012
Herinneringen aan mijn geboortehuis. Verschenen in september 2012
Het begon in Engelbert, Deel I. Verschenen in september 2013


Van dit laatste boek zijn Deel II, III en IV in concept gereed en zullen respectievelijk eind 2013 en in de loop van 2014 verschijnen.
Er liggen overigens nog meer (deels voltooide) concepten te wachten op verdere uitwerking.
Deze boeken zijn/worden alleen voor eigen gebruik geproduceerd en komen niet in de handel.

Mijn bedoeling is in deze blog (on)regelmatig  wat informatie te geven over de reeds verschenen boeken en de te verschijnen delen II, III en IVen mijn stamboomactiviteiten.